Reisdagboek part II

Dag 2: Melle de Moslim

ALLAAAAAAAAH AKHBAR!!!!!
Holy shit, de Taliban staat in mijn kamer! Het blijkt mee te vallen als ik om mij heen kijk. Ik kijk op de klok en het is half zes in de ochtend. Het lijkt erop dat ik boven een moskee slaap, en ze zijn begonnen met het ochtendgebed. Iemand staat in een megafoon of iets dergelijks te zingen, en wederom wordt mijn voornemen om mij nergens aan te ergeren danig op de proef gesteld. Glimlachen lukt wel, slapen niet meer.

Vandaag ga ik Kuala Lumpur verkennen. Mijn eerste halte is de Petronas Towers, omdat dat eigenlijk het enige is dat ik ken. Die torens zijn dope, en zijn een tijdlang de hoogste op aarde geweest. Op de 41e verdieping zit een walkway maar ik heb gelezen in mijn reisbijbel dat de KL Tower een beter uitzicht biedt. Op 200 meter hoogte zit een platform dat een prachtig panorama van de stad biedt. Kuala Lumpur is echt huge. Tientallen skyscrapers, een gigantisch junglepark en een oceaan van gebouwen en groen zover het oog reikt.

Eenmaal beneden laat ik mij naar een internet cafe brengen door een taxi, in het Golden Triangle district. Volgens de chauffeur is dit de plek waar ik 's avonds alle 'boom boom' kan vinden. Ik heb zo'n flauw vermoeden wat hij hiermee bedoelt.

Op internet boek ik een binnenlandse vlucht naar Kota Bahru, om van daaruit naar de paradijslijke Perhentian Islands te reizen. Als alles goed gaat, zit ik morgenavond van de zonsondergang te genieten onder een palmboom.

Dan ga ik op zoek naar de Lake Gardens, waar ik wat verkoeling hoop te vinden want het is hier bloedverziedend heet. Na eerst tevergeefs op mijn orientatievermogen te hehbben vertrouwd, vraag ik de weg aan een local. Ik volg zijn aanwijzingen maar na bijna een half uur lopen over asfalt in de extreme hitte, kan ik het nog steeds niet vinden. Het zweet gutst over mijn hele lijf en ik begin blaren te krijgen, terwijl dit onmogelijk zou moeten zijn op mijn schoeisel. Ik hoor stemmen in mijn hoofd: 'je moet Teva sandalen kopen, daar krijg je geen spijt van!'. Ik kijk naar mijn voeten en zie het vel van mijn hielen afbladderen en wederom worden mijn goede voornemens op de proef gesteld.

Dan zie ik voor mij een gigantische moskee opdoemen. Het is de nationale moskee, een van de grootste in Azie. Het gebouw heeft een bepaalde aantrekkingskracht op mij dus ik besluit even te gaan buurten. Ik moet mijn sandalen uitdoen (vet relaxed!) en ik krijg een paars gewaad om, omdat ik blijkbaar niet aan de dresscode voldoe. Het gebouw heeft een witte, soort marmeren vloer en is een netwerk van pilaren en grote, open ruimtes. Het heeft een soort serene rust en bovendien is het er koel. Een schoolklas moslimkinderen is aan het zingen in een ruimte onder mij. Ik blijf een tijdje in de moskee hangen en kom er gek genoeg helemaal tot rust.

Dan begint een man uit India een gesprek met mij. Hij heeft nog nooit van Amsterdam gehoord. Aan het eind van het gesprek wil hij met mij op de foto. Vervolgens moet ik met al zijn vrienden op de foto en ik moet ook een foto van hen maken. Het is behoorlijk awkward maar tegelijk ook erg grappig. Zo eindigt de dag totaal anders dan gepland, maar dit zijn eigenlijk de dingen waarvoor ik op reis ben.