Reisdagboek part I

DAG 1 OFF I GO!

Nou, daar ga ik dan! Ik wil al jaren een wereldreis maken, en nu stap ik op het vliegtuig naar Maleisie. Ik heb er ontzettend veel zin in maar heb ook mijn twijfels; ga ik het wel redden in mijn eentje en hoe gaat het leven 'on the road' bevallen? De bemoedigende woorden van mensen die lang op reis zijn geweest, beloven echter veel goeds. Met een melange van zenuwen en ontdekkingsreis, stap ik het vliegtuig in.
Ik heb mij voorgenomen om zoveel mogelijk in het 'nu' te leven, en om elke situatie met een glimlach te benaderen. Dit voornemen wordt al snel op de proef gesteld als mijn buurman in het vliegtuig vrijwel meteen begint te snurken met een volume waar een houthakker trots op zou zijn. Ik zet mijn koptelefoon op en ga een filmpie checken. Alice in Wonderland met Johnny Depp. Helemaal top.

Na een verder voorspoedig verlopen vlucht van een uur of twaalf, land ik op het vliegveld van Kuala Lumpur. Ik ben om twaalf uur Nederlandse tijd opgestegen, en het is hier nu zes uur in de ochtend. Er ligt een jetlag op de loer.

Ik ben amper de douane door en de eerste local die wat aan mij wil verdienen, dient zich aan. "You want Taxi?", is de vraag. Het lijkt mij wel een chill idee; ik ben gaar van de reis en heb geen zin in gedoe. Ik vertel de beste man dat ik eerst even een sigaretje wil roken en wat wil eten. Dat lijkt hij te begrijpen, maar vervolgens volgt hij mij overal naartoe, aangetrokken door het bord dat ik op m'n kop heb met de tekst: 'IK BEN TOERIST, PLUK MIJ KAAL S.V.P'.

Als ik klaar ben, vraag ik hoeveel de rit moet kosten. 180 ringgit, ongeveer 45 euro. Dat lijkt mij wat prijzig en bovendien gaat er een sneltrein naar het centrum voor slechts 8 euro. Ik besluit voor die laatste optie te gaan. Ik wimpel de man af, hij wordt boos en vindt dat ik zijn tijd verspeel, doet een wanhoopspoging door de prijs te halveren, maar ik koop een treinkaartje. Een gevoel van trots borrelt op als ik plaatsneem in de trein. Ik heb mij niet laten piepelen door de eerste de beste Maleier en ben geslaagd voor de eerste test.

De treinreis is zeer comfortabel en binnen een half uur ben ik in KL. De taxi naar het hotel kost 3 euro dus die neem ik. De chauffeur zet mij af voor een soort bazaar, en een kakafonie van exotische penetreert mijn reukorgaan. Ik betreed het doolhof van eetstalletjes en stallen volgestouwd met prullaria. Het hotel moet zich hier ergens bevinden maar het is een behoorlijke queeste om het te vinden. Na een paar minuten zie ik de gevel, maar het gebouw is omsingeld door marktkraampjes. Ik doe mijn stoute schoenen aan en banjer dwars door een tassenwinkeltje heen, duw wat authentieke prada-tassen opzij en zie de ingang voor mij opdoemen. Ik check in en plof neer op het bed.

Het is nu negen uur 's ochtends en het liefst ga ik een brokkie pitten. Toch lijkt mij dit niet echt een goed plan omdat ik dan waarschijnlijk de hele nacht wakker lig. Ik trek mijn kekke sandalen aan en ga de stad verkennen.

's Middags kom ik terug en doe een dutje van een paar uu. Als ik wakker word ga ik een happie eten, en ik heb mij voorgenomen om het Westerse voedsel zoveel mogelijk links te laten liggen. Ik wil niet de lompe Hollander zijn die alleen maar genoegen neemt met kip en patat, terwijl er een rijke Maleise keuken te exploreren valt. Ik stap een restaurantje binnen dat er verzorgd uitziet, want ik wil ook niet meteen bij een krakkemikkig stalletje een bakkie mihoen leegslurpen met de locals.

Ik heb een prima maaltijd voor 3 euro, probeer gedag te zeggen in de Maleise taal (wat een hoop gelach teweeg brengt) en ga terug naar het hotel om te slapen.